Waarom China? - Chinees eten

De Chinese keuken is een veelzijdige keuken. Door de grootte van het land en als gevolg daarvan de aanwezigheid van vele volkeren met hun eigen culturen, klimatologische afhankelijkheden, en regionale voedselbronnen kan men niet spreken van één "keuken". Wel zijn er gemeenschappelijke factoren in de verschillende regionale keukens die het mogelijk maken te spreken over een Chinese keuken.

Chinese kruiden

Typisch Chinees eten

Voedsel is in de Chinese keuken niet enkel een zaak van eten. Ook moet het voedsel mooi gepresenteerd worden en een goede combinatie vormen van de basissmaken. De gerechten mogen niet overweldigend zijn in geur of smaak.

De basis ingrediënten zijn granen, rijst in het oosten, gierst en tarwe in het Noorden. Deze worden gegeten als pasta's, puur, pap of in deeg vorm. Vetten, zowel dierlijk (eend, kip, varken) als plantaardig (sesam, pinda) worden gebruikt om de granen meer smaak te geven. Taugé (sojascheuten) en lente-uienvormen de belangrijkste groenten.

Eetgewoonten

Bij de lunch drinkt de Chinees doorgaans thee, melk of karnemelk is uit den boze. De Chinees is een “luidruchtige” eter. Zij smakken en praten met een volle mond, en laten boeren. Laat nooit de eetstokjes rechtop in de rijstkom staan. Dit is namelijk een teken van de dood.

In het noorden van China wordt de soep als een nagerecht gegeten, in het zuiden als een voorgerecht. Houdt de tafelgenoot in de gaten, of de soep luidruchtig gegeten dient te worden.

Tafelmanieren

Leef je lekker uit want alles wat je thuis niet mag, moet je hier bijna doen! Dus slurp lekker aan je soep, laat een keiharde boer en knoei met de saus tijdens het opscheppen. Voor de Chinezen allemaal tekenen dat je het naar je zin hebt, lekker hebt gegeten en de gastheer waardeert. Ze zullen je snel allerlei persoonlijke vragen stellen; hoe oud ben je, wat verdien je enzovoort. Maar de antwoorden zijn een beetje vaag: achter in de dertig, verdien genoeg. Zij doen dat net iets meer dan wij dit als Nederlanders doen. Eten op zich is een zeer sociaal gebeuren in China. Ze doen dit het liefst met alle familieleden, vrienden maar ook om zakenrelaties en deals te beslechten

De Chinese keuken kan opgedeeld worden in 4 zones:

De noordelijke Jing-keuken 京菜 en de Mongoolse keuken. Deze worden gekenmerkt door het gebruik van schapen. De verfijnde pekingkeuken is de voormalige keizerlijke keuken. De belangrijkste landbouwproducten hier zijn rijst, tarwe, maïs, sesamzaad, sorghum(een grassoort), Chinese kool, selderie, lente-ui en komkommer. Deze noordelijke keuken gebruikt voornamelijk rijst, gierst, sojabonen en perziken.

De westelijke Chuan-keuken 川菜 wordt gekenmerkt door sterk gekruide gerechten en door het veelvuldig gebruik van rundvlees. In de gerechten van deze streek zitten vaak chilipepers en szechuanpeper.

De zuidelijke Yue-keuken 粤菜 met zoetzure accenten, waardoor smaak en sappigheid van vlees en groenten bewaard blijven.

De oostelijke keuken waarvan de Sjanghai-keuken 上海菜 de bekendste is, wordt gekenmerkt door granen zoals rijst en tarwe en de zeevruchten zoals garnaal en krab die in dit vruchtbare deel van het land groeien. De keuken hier heeft een zoete toets. Andere belangrijke ingrediënten zijn rijstwijn en zoete bonenpasta. Shanghai heeft de meeste uitheemse invloeden gehad op zijn keuken, waardoor in Shanghai gebak en koude voorgerechten gegeten worden.

De oorspronkelijke Chinese keukens zijn door migratie over de hele wereld verspreid en hebben zich in vele landen aangepast aan beschikbare grondstoffen en smaak van de lokale bevolking.

Chinese snacks

Chinese bami